Tag Archive for: depresja

Sen obok diety oraz aktywności fizycznej należy do tych obszarów, które istotnie wpływają na jakość funkcjonowania każdego człowieka.

Sen jest naturalnym procesem, w którym organizm wypoczywa, następuje odbudowa, wzrost komórek oraz tkanek organizmu. Od jakości tego procesu będzie zależało ogólne funkcjonowanie jednostki, jakość przebiegających procesów poznawczych czy ogólnego jej dobrostanu.

Sen jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Jest fundamentem w budowaniu zdrowia somatycznego, jak i psychicznego każdej jednostki.

Dlatego w tym artykule przybliżę bardziej problem bezsenności w depresji. Zapraszam do dalszej lektury.

Zaburzenia snu, czy bezsenność?

Zaburzenie snu określamy bezsennością. Bezsenność może być przygodna, czyli krótkotrwała wówczas trwa od kilku dni do 4 tygodni, oraz przewlekła, której objawy utrzymują się ponad 4 tygodnie.

Aktualnie szacuje się, że około 30-50% populacji cierpi na zaburzenia snu. Ważne jest rozpoznanie przyczyn i zrozumienie źródła trudności w zakresie snu, aby móc podjąć właściwe metody leczenia zaburzenia bezsenności.

Co wpływa na bezsenność?

Czynniki, które generują zaburzenia snu to m.in.:

1. Czas snu – należy rozpoznać, czy czas snu jest wystarczający do regenerowania sił. Osoba dorosła powinna spać około 8 godzin na dobę.
2. Alkohol – należy pamiętać, iż alkohol o ile ułatwia zasypianie, wpływa negatywnie na jakość snu.
3. Dieta – istotne jest, o której godzinie spożywany ostatni posiłek, z czego się składa; potrawy ciężkostrawne będą utrudniać spokojny sen.
4. Aktywność fizyczna – brak aktywności fizycznej, brak fizycznego zmęczenia może utrudniać zasypianie.
5. Drzemki – nie powinny trwać dłużej niż 20-30 minut i nie powinny się odbywać późnym popołudniem.
6. Regularność – w zakresie rytmu snu i czuwania; ważne jest przestrzeganie stałych godzin snu. Regularność będzie wpływać na jakość snu.
7. Sypialnia – w jaki sposób jest urządzona, jaka jest temperatura w pomieszczeniu, jakie zapachy występują, np. silny zapach odświeżacza, albo silny zapach roślin może istotnie utrudniać zasypianie, czy w ogóle sen.
8. Czas przed snem – wieczorne aktywności winny być wyciszające, spokojne. Aktywności, które pobudzają i są intensywne będą utrudniać zasypianie.
9. Łóżko – powinno kojarzyć się ze spaniem, czyli odpoczynkiem. Takie czynności jak: jedzenie, oglądanie filmów, prowadzenie rozmów telefonicznych powinny się odbywać poza łóżkiem.
10. Korzystanie z urządzeń elektronicznych – telefony, smartfony i inne urządzenia emitują niebieskie światło, co powoduje mniejszą produkcję melatoniny – naturalną substancję, która pozwala na sen.
11. Lampki nocne – silne światło lampki podczas nocnego wstawania, np. do toalety może również wybudzać. Warto zadbać o bardziej dyskretne światło.

Zaburzenia snu są źródłem cierpienia i dyskomfortu. Istotnie wpływają na jakość funkcjonowania człowieka w różnych obszarach życia, m.in. w kontakcie z sobą samym, pełnienia ról życiowych oraz relacjach z innymi ludźmi. Problemy ze snem często są traktowane jako objaw somatyczny, podobnie jak bóle czy inne objawy somatyczne. Towarzyszy często przekonanie, że ten objaw łatwo leczyć, dlatego często pacjent z zaburzeniami snu trafia do gabinetu specjalisty.

Bezsenność w depresji

Ważne, aby pamiętać, iż zaburzenia snu mogą wskazywać na rozwijający się epizod depresji. Wówczas równolegle obserwujemy m.in.: obniżony nastrój, trudności w motywacji oraz działaniu, odczucie zniechęcenia, myśli rezygnacyjne, trudności w przeżywaniu radości czy satysfakcji. Występują również zaburzenia w sferze popędowej (spadek wagi, spadek zainteresowania sprawami płci i seksu).

W 85% zaburzenia snu będą miały obraz kliniczny bezsenności, w 15% nadmiernej senności. W przypadku nadmiernej senności osoba przesypia wiele godzin, więcej niż dotychczas, „ucieka w sen”, pomimo wielu przespanych godzin wciąż odczuwa zmęczenie, brak energii i obniżony nastrój. Sen staje się sposobem regulowania emocji i unikaniem przeżywania dyskomfortu.

W przypadku bezsenności – problemy ze snem rozpoznajemy jako zaburzenia i wówczas mówimy o tzw. triadzie objawowej:

• brak snu (tzw. bezsenność),
• cierpienie wynikające z braku snu,
• zła jakość codziennego funkcjonowania życiowego.

W przebiegu depresji bezsenność będziemy rozumieć jako objaw. Wówczas charakterystyczny jest:

• kłopot z zasypianiem;
• wybudzaniem się co 1-2 godziny nad ranem i trudnością ponownego zaśnięcia;
• sen złej jakości (np. wybudzanie w nocy, wybudzanie się kilka godzin przed wstaniem).

Bez wątpienia objaw bezsenności będzie również źródłem cierpienia oraz będzie wpływał na jakość życia. Nieprzespanej nocy bardzo często towarzyszą ruminacje (rozpamiętywanie w myślach swoich problemów, z tendencją obwiniania siebie samego za ich powstanie, czy utrzymywanie się oraz wzmacnianie problemu).

Zmęczenie fizyczne, oraz obciążenie psychiczne będzie wzmacniać triadę depresji:

• negatywne myśli na temat siebie samego („To dlatego, że jestem beznadziejna”, „Do niczego się nie nadaję”);
• negatywny objaw otaczającej rzeczywistości („Nic mnie nie cieszy”, „Życie jest przykre”);
• negatywny obraz przyszłości („Nic, nigdy się nie zmieni”, „To nie ma sensu”).

W ten sposób objawy będą się nasilały i samopoczucie będzie się pogarszać. I zagrażać nie tylko zdrowiu ale i życiu!

Gdzie szukać pomocy?

W przypadku rozpoznania objawów bezsenności należy podjąć kontakt ze specjalistą, aby poszukać właściwej drogi leczenia bezsenności. W przypadku depresji konsultacja z lekarzem psychiatrą pozwala na włączenie leków antydepresyjnych. Równolegle podjęcie terapii poznawczo-behawioralnej, jako skutecznego sposobu leczenia depresji, pozwala na odzyskanie dobrego fizycznego samopoczucia, energii oraz nastroju.

Sensity

Sensity.pl to poradnia psychologiczna, której misją jest pomoc rodzinom w pokonywaniu kryzysów, ze szczególnym uwzględnieniem pracy z parami i małżeństwami, które znajdują się w sytuacji około rozwodowej. Sensity.pl nie mediuje rozwodów, zawsze walczymy o uratowanie związku i rodziny.

Umów online spotkanie z terapeutą

www.sensity.pl

Depresja to poważna choroba, a jej objawy należy traktować z powagą. Depresji nigdy nie należy bagatelizować i zawsze należy szukać fachowej pomocy.

W tym artykule, Drogi Czytelniku, chciałabym przybliżyć Ci więcej informacji na temat depresji reaktywnej, zwanej też egzogenną.

Rodzaje depresji

O depresji mówimy, gdy przez okres co najmniej 2 tygodni utrzymują się objawy ją charakteryzujące. Do tych objawów zaliczamy:

• wyraźna utrata zainteresowań lub zadowolenia w zakresie aktywności, która zwyczajowo była źródłem przyjemności;
• brak wyraźnych reakcji emocjonalnych wobec sytuacji/wydarzeń, które zwykle wywoływały takie emocjonalne reakcje;
• poranne budzenie się – najczęściej około 2 godziny przed czasem;
• obniżony nastrój szczególnie rano;
• utrata apetytu;
• utrata wagi ciała (około 5 %);
• utrata zainteresowań sprawami płci i seksu;
• zauważalne obniżenie energii lub pobudzenia zauważalne przez inne osoby.

Depresja może mieć różne przyczyny i powody. Potocznie rozpoznajemy wiele jej typów, związanych często ze specyficznymi okolicznościami, m.in:

• depresję reaktywną,
• depresję endogenną,
• depresję poporodową,
• depresję sezonową,
• depresję maskowaną,
• depresję młodzieńczą,
• depresję dwubiegunową.

Co to jest depresja reaktywna?

Depresją reaktywną inaczej egzogenną określamy objawy depresji, które są wynikiem trudnej, stresowej sytuacji życiowej. Depresję egzogenną może wywołać utrata bliskiej osoby, jej śmierć, choroba, utrata własnego zdrowia, czy rozstanie z partnerem, także utrata pracy oraz wiele innych czynników związanych z sytuacją życiową.

Najczęściej ma lżejszy przebieg niż depresją endogenna, której źródła poszukuje się w chemii mózgu i najczęściej ma związek z niedoborem noradrenaliny i serotoniny. W przypadku depresji endogennej bardzo często wymagane jest leczenie przez całe życie, również w warunkach szpitalnych.

Depresja reaktywna – przyczyny

Modelem wyjaśniającym depresję reaktywną będzie m.in. model Becka, który zakłada, że najważniejszą rolę w depresji odgrywają tzw. depresjogenne schematy poznawcze. Schematy powstają w okresie dzieciństwa na podstawie ważnego wydarzenia, które ma charakter utraty (np. rozwód rodziców, lub w ogóle utrata ważnej osoby). Schematy, pod wpływem silnego wydarzenia w dorosłości (np. utrata pracy, rozstanie z życiowym partnerem, choroba, przejście na emeryturę, uczestnictwo w wypadku lub inne wydarzenie traumatyczne) aktywizują się i osoba reaguje objawami depresji.

Depresję charakteryzuje tzw. triada Becka:

• negatywne myśli na swój własny temat: „Jestem gorsza niż inni”, „Jestem bezwartościowa”, „Do niczego się nie nadaję”, „Nie warta miłości”, „Zawsze to mnie spotyka”;
• negatywny obraz otaczającej rzeczywistości: „Sytuacja nigdy się nie zmieni”, „To już koniec”, „Tak będzie zawsze”, „Nic mnie nie cieszy”;
• negatywny obraz przyszłości: „Nic się nie zmieni”, „Nie mam planów, nie mam marzeń”, „Zawsze już tak będzie”, „Wszystko skończone”.

Osobom w depresji często towarzyszy charakterystyczny styl myślenia polegający na ruminowaniu, czyli analizowaniu przeszłych zdarzeń i winieniu siebie za nie.

Ruminacje związane są z niedostatecznymi mechanizmami hamowania, w wyniku których „negatywna” informacja związana z bodźcem negatywnym wciąż jest przetwarzana, zatem wciąż jest aktywna: „Dlaczego to zrobiłam?! Mogłam inaczej”, „Jak ja mogłam tak postąpić?!”, „Wszystko przeze mnie”.

Objawy depresji egzogennej

Najczęściej rozpoznawalnymi objawami depresji egzogennej (reaktywnej) są:

• obniżony nastrój;
• apatia, drażliwość;
• wycofanie z kontaktów społecznych;
• alienacja;
• zaburzenia snu;
• zaburzenia apetytu,;
• wyraźny spadek energii, utrata zainteresowań obszarami życia, które do tej pory były źródłem przyjemności;
• niska motywacja do działania;
• problemy z pamięcią, uwagą, koncentracją;
• myśli rezygnacyjne, samobójcze;
• tendencja do sięgania po alkohol lub inne substancje psychoaktywne – żeby nie myśleć, żeby nie czuć.

Jak wspierać osobę z depresją reaktywną?

Osoba w depresji potrzebuje wsparcia oraz empatycznego podejścia. Z pewnością „weź się w garść”, „pora iść dalej” nie będą tu skuteczne. Depresja jest chorobą i uznanie tego faktu oraz, że odczucia osoby chorej są prawdziwe, jest pierwszym krokiem w niesieniu pomocy.

Kolejnym krokiem jest pomoc w podjęciu kontaktu z lekarzem psychiatrą i/lub psychoterapeutą, celem zdiagnozowania przez specjalistę zaburzenia oraz ustalenia, jaka forma pomocy będzie tą najwłaściwszą.

Jak leczyć depresję reaktywną?

Depresja reaktywna (egzogenna) najczęściej leczona jest psychoterapią. W przypadku terapii poznawczo-behawioralnej pacjent ma rozpoznać, jakie doświadczenia życiowe wywołują u niego objawy depresji. Praca polega na wprowadzeniu strategii, które w przyszłości pozwolą osobie chorej poradzić sobie z trudnym/stresującym wydarzeniem życiowym w sposób konstruktywny – tak, aby objawy depresji się nie rozwinęły.

Ważne jest, aby osoba zmagająca się z depresją zrozumiała, jakie schematy depresjogenne są tymi odpowiedzialnymi za jego stan emocjonalny. Rozpoznanie myśli w depresji pozwoli pracować nad wprowadzeniem korekty w związku ze stylem myślenia.

Zrozumienie zależności wynikającej z interpretowania (co myślę o) otaczającej nas rzeczywistości, wpływa na to jak się czujemy – jak reaguje nasze ciało, wreszcie jakie podejmujemy zachowania (rezygnacja z aktywności też jest zachowaniem). Sytuacja – co o niej myślę? W zależności od tego co myślę, tak się poczuję. Dalej – moje ciało zareaguje adekwatnie do moich uczuć. Wreszcie, w zależności od tego co pomyślałam – jak się poczułam i jak zareagowało moje ciało – tak się zachowam.

W terapii poznawczo-behawioralnej praca polega na wprowadzeniu interwencji behawioralnych, które mają na celu zwiększenie aktywności poprzez podejmowanie zachowań, które są źródłem przyjemności. Najczęściej wykorzystywanymi technikami są: planowanie aktywności, monitorowanie radzenia sobie i przeżywania przyjemności, nauka samonagradzania, wzmacnianie strategii radzenia sobie z problemami.

Depresja jest chorobą, która może prowadzić do śmierci. Jej objawy zawsze należy traktować z powagą.

Sprawdź, czy objawy, które u siebie obserwujesz mogą sugerować, że powinnaś/powinieneś podjąć kontakt ze specjalistą lekarzem i/lub psychoterapeutą. Podstawowym narzędziem służącym jako wskazówka do rozpoznania objawów depresji może posłużyć Skala Becka. Wynik podpowie, co należy uczynić w trosce o swoje zdrowie i życie.

Sensity

Sensity.pl to poradnia psychologiczna, której misją jest pomoc rodzinom w pokonywaniu kryzysów, ze szczególnym uwzględnieniem pracy z parami i małżeństwami, które znajdują się w sytuacji około rozwodowej. Sensity.pl nie mediuje rozwodów, zawsze walczymy o uratowanie związku i rodziny.

Umów online spotkanie z terapeutą

www.sensity.pl

Czy mieliście taki dzień, kiedy nic się Wam nie chciało robić? Kiedy towarzyszyło Wam totalne uczucie zniechęcenia? Zakładam, że tak. Któż nie zna tego uczucia.

Ale uczucie zniechęcenia, braku sił jest czymś diametralnie różnym od braku chęci do życia, poczucia beznadziejności, bezjałowości istnienia, co bardzo często towarzyszy depresji. I to właśnie ten temat przybliżę w dalszej części tekstu.

Brak chęci do życia a depresja

Depresja może mieć różne oblicza. Może wystąpić w postaci łagodnej lub ostrej, może pojawić się nagle lub rozwijać stopniowo. Może pojawić się jako jednorazowy epizod, nawracać kilka razy w życiu lub towarzyszyć przez całe życie.

W depresji obserwuje się:

Zmiany w sferze myślenia (objawy poznawcze):

• negatywne myśli o sobie (samokrytycyzm), np. „Jestem złą mamą”, „Nie można mnie kochać”;
• negatywne myśli o życiu (pesymizm), np. „Nic mi się nie udało”, „Wszystko zawaliłam/zawaliłem”;
• negatywne myśli o przyszłości (zniechęcenie, poczucie beznadziejności);
• myśli samobójcze.

Zmiany w sferze nastrojów (objawy emocjonalne):

• smutek;
• złość;
• poczucie winy;
• drażliwość.

Zmiany w sferze fizjologii (objawy fizjologiczne):

• uczucie zmęczenia;
• problemy ze snem (bezsenność lub spanie dłużej/krócej niż zazwyczaj);
• problemy z apetytem (spadek lub wzrost apetytu).

Zmiany w sferze zachowań (objawy behawioralne):

• ograniczanie aktywności, które mogłyby dawać radość;
• izolowanie się od ludzi;
• problemy z mobilizacją do działania.

W depresji negatywne wzorce myślenia podtrzymują obniżony nastrój. Samokrytyczne myśli bardzo obniżają samoocenę, a tym samym odbierają chęć do działania. Na przykład, skoro nie można mnie kochać, rezygnuję ze spotkań z innymi ludźmi.

Pesymizm sprawia, że łatwiej zauważać i zapamiętywać negatywne aspekty przeżyć, trudniej zauważyć to co było pozytywne, przyjemne bądź neutralne. I tak na przykład, myśląc, że nie można mnie kochać, komunikaty od innych ludzi mogę odbierać jako złośliwe lub krytyczne.

Chorując na depresję przyszłość jawi się w czarnych barwach, ma się tendencję do pisania „czarnych scenariuszy”. To oczekiwanie, że wszystko źle się skończy i że nasze działania nie mają sensu, rodzi poczucie beznadziejności, np.: „Nie poradzę sobie”, „Nikt mnie nie pokocha”, „Nigdy nie będzie lepiej”. Pojawia się poczucie beznadziejności.

Brak chęci do życia a myśli samobójcze

W najbardziej skrajnych przypadkach to poczucie beznadziejności, przekonanie o istnieniu sytuacji bez wyjścia jest przyczyną myśli samobójczych. Samobójstwo jawi się jako jedyny sposób rozwiązania beznadziejnej sytuacji.

Jednak badania pokazują, że z przeważającej większości chorych, którzy zdradzają niechęć do życia, to jedynie niektórzy popełniają samobójstwo. Wykazano, że ryzyko samobójstwa w depresji jest tym większe, im depresja jest bardziej psychotyczna oraz im większy jest lęk i niepokój. Jednak u części chorych decydującym czynnikiem o samobójstwie jest głębokość poczucia winy, poczucia beznadziejności i osamotnienia.

Jak sobie radzić z brakiem chęci do życia?

Zwiększenie aktywności (dzienniczek aktywności)

Osoba doświadczająca braku chęci do życia, doświadcza mniejszej motywacji do działania, a tym samym może być mniej aktywna. Dlatego bardzo istotnym elementem jest zwiększenie aktywności w ciągu dnia. Bardzo często motywacja pojawia się dopiero po działaniu, a nie przed nim – zwłaszcza w depresji.

Największa poprawa nastroju następuje wtedy kiedy:

• z wykonywanych czynności czerpiemy przyjemność;
• realizujemy konkretne zadania (osiągnięcia);
• wykonywane czynności są zgodne z naszą hierarchią wartości, np. spotkanie z przyjacielem, pójście do kina, spacer, słuchanie muzyki itp.

Warto zapisywać swoje aktywności i obserwować jak wpływają na nasz nastrój (dzienniczek aktywności).

Technika „chwytania radości”

Osoby, które długo zmagają się z depresją, mogą mieć trudność aby odczuwać przyjemne emocje. Wówczas warto zauważać NAJDROBNIEJSZE pozytywne doświadczenia: dźwięki, zapachy, smaki, dotyk – jest to technika „chwytania radości”. Im częściej praktykuje się tę technikę, tym będzie łatwiej przeżywać przyjemne emocje.

Pielęgnowanie wdzięczności

To co pomaga poprawić nastrój to również pielęgnowanie wdzięczności za to, co mamy w życiu. Wdzięczność to zatrzymanie się na tym co jest dla nas wartościowe. Uczucie wdzięczności nie wymazuje negatywnych aspektów danego doświadczenia, ale pozwala spojrzeć ponad nimi i znaleźć jego pozytywny wymiar.

• Co doceniam w świecie i swoim życiu? Za co mogę dziękować?
• Co doceniam u innych? Za co mogę im dziękować?
• Co doceniam u siebie? Za co mogę sobie podziękować?

Pielęgnowanie wdzięczności sprzyja lepszemu nastawieniu do życia.

Relacje z innymi ludźmi

To co może pozwolić wrócić do zdrowia to również relacje z innymi ludźmi. Rodzina, przyjaciele, znajomi mogą dawać pozytywne wsparcie. Istotna jest tutaj jakość relacji. Jeszcze inną opcją są grupy wsparcia dla osób borykających się z takimi samymi trudnościami.

Jak odzyskać chęć do życia?

Warto rozważyć rozpoczęcie terapii poznawczej, podczas której można nauczyć się rozpoznawać, sprawdzać i zmieniać negatywne myśli poprzez analizę wszystkich dostępnych informacji. Nie jest to myślenie pozytywne, a myślenie elastyczne, co przynosi ulgę w depresji.

Jeżeli osoba w depresji jest w relacji, która jest dla niej toksyczna, to będzie jej trudno odzyskać chęć do życia. Wówczas te elementy relacji, które przyczyniają się do depresji, można próbować zmienić w procesie terapii rodzinnej lub terapii pary.

Terapeuta lub psycholog może zalecić wizytę u psychiatry, który oceni czy wskazana jest farmakoterapia. Stosując leki przeciwdepresyjne można uzyskać stopniową poprawę nastroju. Łączenie farmakoterapii z psychoterapią stanowi podstawową pomoc w przypadku depresji.

Sensity

Sensity.pl to poradnia psychologiczna, której misją jest pomoc rodzinom w pokonywaniu kryzysów, ze szczególnym uwzględnieniem pracy z parami i małżeństwami, które znajdują się w sytuacji około rozwodowej. Sensity.pl nie mediuje rozwodów, zawsze walczymy o uratowanie związku i rodziny.

Umów online spotkanie z terapeutą

www.sensity.pl

Gdy rozmawiam z moimi pacjentami na temat depresji czasem porównuję ją do grypy, mówiąc, że może dopaść każdego i jest chorobą uleczalną. Ale na tym właściwie podobieństwa się kończą, a zasadnicza różnica między nimi tkwi w początku. Objawy grypy dopadają nas nagle i gwałtownie, nie pozostawiając miejsca na wątpliwości dotyczące stanu naszego zdrowia.

Depresja natomiast często ugaszcza się w nas małymi kroczkami, które miesiącami możemy zrzucać na zmęczenie, zimę, niskie ciśnienie i wiele innych rzeczy. Nieraz zdarza się tak, że do specjalisty trafiamy w momencie, gdy choroba poczyniła w nas już spore spustoszenie.

Jakie więc mogą być pierwsze objawy tej choroby XXI wieku, które powinny być dla nas lampką ostrzegawczą i wzmożyć naszą czujność na siebie lub na bliską nam osobę, u której je obserwujemy? O tym właśnie będzie poniższy artykuł.

Po czym poznać, że to depresja?

Zmęczenie

Dość często, jako pierwsze pojawia się chroniczne zmęczenie. Ponieważ nie jest to żaden nadzwyczajny objaw – przecież każdego z nas dopada czasem zmęczenie, a są okresy kiedy bywamy przemęczeni. Bywa, że bagatelizujemy ten objaw, wmawiając sami sobie – byle do wakacji.

Pamiętam, gdy jednej z moich pacjentek właśnie wakacje dały do myślenia. Od kilku miesięcy nie miała siły, każdą wolną chwilę przeznaczała na polegiwanie lub sen. Brakowało jej sił do wykonania najprostszych czynności. Tłumaczyła to nadmiarem pracy zawodowej, długim okresem zimowym, ciągłym zabieganiem wokół dzieci. Z urlopem majowym wiązała ogromne nadzieje – w końcu wypocznę, wyśpię się, nabiorę sił, odzyskam energię. Nic takiego się nie wydarzyło, jak była zmęczona, tak była. Budziła się z brakiem energii i poczuciem przeciążenia. Wtedy pomyślała, że może to jednak coś więcej niż zwykłe zmęczenie.

Objaw ten może być mylący także dlatego, że bywa początkiem wielu chorób somatycznych, np. związanych z sercem, poziomem cukru czy hormonami tarczycy. I zawsze w pierwszej kolejności musimy wykluczyć podłoże fizjologiczne, a dopiero potem możemy pochylać się nad diagnostyką o podłożu psychicznym.

Sen, który nie daje ukojenia

Problemy ze snem, zwłaszcza wczesne wybudzanie się i niemożność dalszego zaśnięcia, są jednym z objawów osiowych depresji. Ale zdarza się, że bezsenność bywa jedynym objawem, jedynym lecz bardzo uciążliwym. Jeżeli trwa ponad tydzień, to bez względu na podłoże powinna wzbudzać nasz niepokój.

Problemy ze snem mogą mieć różne podłoże, które zawsze wymaga specjalistycznej pomocy. Warto jak najszybciej zgłosić się po pomoc i ustalić przyczyny oraz leczenie.

Ciało daje znaki

Często powtarzam moim pacjentkom, że nasze ciało jest mądre. Warto go słuchać, bo ono często jako pierwsze wysyła nam sygnały, że nasze zdrowie wymaga uwagi. Ale my potrafimy ten subtelny głos ignorować. Unieważniać bądź wyciszać lekami przeciwbólowymi. A czasem ból mówi nam coś istotnego – częste bóle głowy, pleców, problemy z układem trawiennym, chroniczne bóle kończyn – mogą to być upchnięte, niewyrażone emocje domagające się uwolnienia.

I tak samo jak bezsenność czy zmęczenie, wymagają oczywiście sprawdzenia, czy źródło bólu nie ma podłoża ściśle biologicznego. Są jednak osoby, u których depresja to długotrwała droga z dolegliwościami płynącymi z ciała, nie mających żadnych podstaw w fizjologii.

Ciągłe poirytowanie i wybuchy złości

Z moich obserwacji wynika, że ciągłe napięcie i irytacja, a w konsekwencji wybuchy złości nieadekwatne do wywołującego je bodźca, bywają pierwszym objawem depresji. Dlaczego? Co ma złość do smutku? Wbrew pozorom całkiem sporo. Często porównuję to do naczynia, do którego regularnie kapie woda. Aby utrzymać stan równowagi od czasu do czasu musimy trochę tej wody z naczynia wylać. Ale czasem dzieje się tak, że o tym zapominamy. Wtedy każda kropla wody, nawet ta najmniejsza powoduje, że z naczynia się ulewa.

Jeżeli obserwujemy, że nawet drobne rzeczy potrafią wyprowadzić nas z równowagi, że zwykłe sytuacje, które dotychczas przyjmowaliśmy na spokojnie, teraz powodują u nas złość, gniew, jeśli nasza komunikacja od jakiegoś czasu opiera się głównie na krzyku to znak, że nasze naczynie jest pełne i warto dowiedzieć się czemu ktoś zapomniał je opróżnić. Obok złości zawsze blisko jest smutek. Złość jest nam potrzebna, ponieważ daje nam energię. Ale jeśli pojawia się nieustannie dochodzi do wyczerpania „baterii” i wtedy pojawia się smutek. Bywa też na odwrót – smutek przykrywa blokowaną złość.

Płaczliwość

Objaw, który kojarzy nam się z depresją, a i tak, zwłaszcza my kobiety, potrafimy go długo bagatelizować mówiąc, że to kwestia hormonów, albo, że ja już tak mam, w oczach mam jeziorko, itd. Ale jeśli zauważamy, że jeszcze jakiś czas temu przyjmowaliśmy coś neutralnie, a teraz ta sama rzecz, sytuacja powoduje, że zaczynamy płakać, to nie bagatelizujmy tego problemu.

Łzy i płacz są nam potrzebne, wraz z nimi uwalniamy nasze emocje. Ale jeśli towarzyszą nam każdego dnia to warto zastanowić się o czym one mówią, co chcą nam powiedzieć. Bo, tak jak pisałam już wyżej, nasze ciało jest mądre i zawsze wysyła nam sygnały, tylko musimy się nauczyć je rozumieć i traktować z odpowiednim szacunkiem. Ono nie jest oddzielone od nas, naszego życia, naszych emocji i doświadczeń, ono robi kawał dobrej roboty – utrzymuje nas przy życiu.

Gdzie udać się po diagnozę i pomoc?

Jeżeli zauważymy u siebie lub u bliskiej nam osoby opisane powyżej objawy i chcielibyśmy upewnić się czy mamy do czynienia z depresją, musimy pamiętać, że diagnozy dokonuje specjalista – psycholog, psychoterapeuta a najlepiej lekarz psychiatra. W procesie leczenia bardzo ważne jest podjęcie psychoterapii, a często równolegle farmakoterapii.

W temacie leczenia depresji, pamiętajcie – jest całkowicie uleczalna, jak z grypą, tylko trzeba podjąć się rzetelnie leczenia. Nie warto się zastanawiać, ponieważ życie z depresją „jest złym czasem, od którego chciałoby się uciec, ale nie ma gdzie; chory jest w nim zamknięty, przygnieciony przeszłością, teraźniejszością i bez perspektyw przyszłości. W czasie tym niewiele się dzieje; przeżycia monotonnie obracają się wokół tych samych wątków: beznadziejności, poczucia winy, lęku przed katastrofą.” (Antoni Kępiński)

Sensity

Sensity.pl to poradnia psychologiczna, której misją jest pomoc rodzinom w pokonywaniu kryzysów, ze szczególnym uwzględnieniem pracy z parami i małżeństwami, które znajdują się w sytuacji około rozwodowej. Sensity.pl nie mediuje rozwodów, zawsze walczymy o uratowanie związku i rodziny.

Umów online spotkanie z terapeutą

www.sensity.pl