Syn zwolnił się z pracy i nie szuka nowego zajęcia. Jak go zmotywować do działania?
Witam, mój syn ma 25 lat i nie pracuje. Nie dogadywał się w pracy, zwolnił się. Miał problemy z używkami, został przymusowo przeleczony w szpitalu. Pomogło, zaczął się odzywać.
Gra tylko w gierki. Motywuje syna do zrobienia prawa jazdy, pójścia do pracy ale ciągle odsuwa termin. Nie chce podjąć żadnego wysiłku. Roztył się, na spacery chodzi jak jest ciemno. O terapii nie ma mowy, jest nieufny wobec ludzi. Zamyka się w pokoju, żeby tylko nie mówić o pracy.
Leżał też w szpitalu na oddziale uzależnień od alkoholu, nie chciał brać udziału w terapii. Nie ma uzależnienia, a raczej zaburzenia zachowania. Co dalej robić?
Odpowiedź psychologa
Pani Halino,
w tym co Pani pisze słyszę bardzo dużo lęku o syna, ale równie dużo bezsilności.
Zachowania syna, które Pani opisała, wskazują na uzależnienie, w tym również uzależnienie behawioralne (gry). Oczywiście mogą również świadczyć o depresji lub/i o zaburzeniach lękowych. Nie wiem czy wspomniane objawy pojawiły się już po zwolnieniu z pracy czy syn mierzył się już z nimi wcześniej.
Depresja i zaburzenia lękowe – jak je rozpoznać?
W depresji dominuje obniżenie nastroju, zahamowanie całej aktywności, pojawia się lęk, myśli samobójcze oraz dolegliwości somatyczne. W zaburzeniach lękowych dominuje lęk, mogą pojawić się dolegliwości ze strony układu oddychania i krążenia, trudności ze spaniem, zmniejszone łaknienie. Zaburzenia lękowe mogą występować w postaci fobii społecznej, w której człowiek boi się kontaktu z innymi ludźmi w obawie przed oceną.
Właściwa diagnoza depresji – gdzie szukać pomocy?
Depresja oraz zaburzenia lękowe są chorobą. Nie da się nad nimi zapanować siłą woli! Dlatego konieczna jest konsultacja ze specjalistą. Na samym początku rekomenduję wizytę u lekarza psychiatry, który postawi diagnozę i oceni czy potrzebna/wskazana jest farmakoterapia. Jeżeli okaże się, że leki mogą pomóc w poprawie samopoczucia i jakości życia, to warto je włączyć do planu terapii. Kolejnym krokiem jest motywowanie syna do podjęcia systematycznej psychoterapii indywidualnej, można również rozważyć własne wybranie się na sesję psychoterapii dla rodziców, jeśli problem jest dużym ciężarem emocjonalnym dla nas samych.
Ponadto warto zrobić badania krwi (pełna morfologia, poziom hormonów) aby wykluczyć choroby, niedobory, które również mogą wpływać na zaburzenia nastroju i zaburzenia zachowania.
Czym jest współuzależnienie?
Używanie substancji psychoaktywnych czy inne szkodliwe zachowania powodują, że członkowie rodziny żyją w nieustannym napięciu i strachu. Obserwuję u Pani reakcje z obszaru współuzależnienia.
Jakie są objawy współuzależnienia? Przejmowanie odpowiedzialności, nadmierna czujność, kontrolowanie tego co się wydarza. Działając w ten sposób nieświadomie podtrzymuje się destrukcyjne zachowania u osoby uzależnionej. Powodem takich reakcji jest potrzeba utrzymania wewnętrznej równowagi w rodzinie. Nadmierna kontrola i przejmowanie odpowiedzialności podtrzymuje utrzymywanie się uzależnienia. Są to mechanizmy podtrzymujące wzajemne uwikłanie, co utrudnia rozpoczęcie leczenia przez osobę uzależnioną.
Gorąco zachęcam Panią do rozpoczęcia własnej psychoterapii (niezależnie od tego jaką decyzję podejmie syn), podczas której zdobędzie Pani wiedzę na temat mechanizmów współuzależnienia, nauczy się skuteczniej sobie radzić oraz uzyska Pani wsparcie.
Dodaj komentarz
Chcesz się przyłączyć do dyskusji?Feel free to contribute!