Dobry psycholog, czyli kto?
Szukam dobrego psychologa w Warszawie
Zdarza się, że napotykamy w życiu trudności, z którymi sami nie potrafimy sobie poradzić. Wtedy pojawia się pytanie, co z tym fantem zrobić? Czy zgłosić się do psychiatry, psychoterapeuty, czy psychologa. Wybór pada zwykle na psychologa.
Jak już szukać psychologa, to dobrego. Wpisujemy więc w wyszukiwarkę internetową hasło “dobry psycholog” i… I wyskakują nam setki stron, portali, ogłoszeń, forów internetowych… Przytłoczeni ogromem informacji, czujemy, że utknęliśmy w punkcie wyjścia.
Kto to jest psycholog?
Psycholog to bardzo ogólne hasło, do którego często zaliczamy wszystkich specjalistów od zdrowia psychicznego. Tymczasem psycholog, to ktoś kto skończył 3-letnie (licencjackie) lub 5-letnie (magisterskie) studia na kierunku psychologia.
Teoretycznie taka osoba może zajmować się wszystkim, co związane z psychologią, czyli może prowadzić również psychoterapię. Ale tylko teoretycznie. Absolwent studiów psychologicznych, bez ukończenia podyplomowej szkoły psychoterapii, nie jest przygotowany do prowadzenia psychoterapii, gdyż nie ma wiedzy potrzebnej choćby do postawienia diagnozy problemu.
Psycholog, który nie ukończył szkoły psychoterapii, ma kompetencje do wykonywania testów psychologicznych lub prowadzenia poradnictwa w zakresie ogólnej wiedzy psychologicznej, ale nie powinien prowadzić psychoterapii.
Czym się różni psycholog od psychoterapeuty?
Psychoterapeuta – to osoba, która ukończyła podyplomową szkołę/kurs z zakresu psychoterapii. Najlepiej, jeśli wcześniej zdobyła tytuł magistra na wydziale psychologii, choć nie jest to warunkiem koniecznym w ubieganiu się o przyjęcie do szkoły psychoterapii. Do szkół psychoterapii przyjmowani są często absolwenci kierunków pokrewnych jak np. socjologia.
Szkoła psychoterapii wyposaża przyszłego terapeutę w wiedzę potrzebną do podjęcia pracy psychoterapeutycznej. W trakcie takiego szkolenia, terapeuta odbywa własną psychoterapię. Służy ona przede wszystkim temu, żeby terapeuta nie przenosił własnych problemów na pacjenta oraz potrafił postawić trafną diagnozę zachowując dystans do własnych przekonań i subiektywnego postrzegania świata. Poza własną terapią, przyszły terapeuta odbywa dziesiątki godzin superwizji, czyli poddaje swoją praktykę psychoterapeutyczną ocenie doświadczonych terapeutów, którzy wychwytują błędy początkującego terapeuty. Równolegle młody psychoterapeuta musi zaliczyć setki godzin wykładów teoretycznych i ćwiczeń praktycznych.
Jak rozpoznać dobrego psychoterapeutę?
W tym miejscu zaczynają się schody. Psycholog, czy psychoterapeuta to w pierwszej kolejności człowiek. Szkoły psychoterapii kładą nacisk na to, aby terapeuta był “przezroczysty”, czyli nie narzucał swojego sposobu myślenia. Nie jesteśmy jednak robotami. Dobry psycholog powinien w dużym stopniu umieć kontrolować swoje emocje, ale zawsze, w mniejszym lub większym stopniu, jego emocje i życiowe doświadczenia będą miały wpływ na sposób i kierunek prowadzonej psychoterapii.
Dlatego, rozpoczynając terapię, ważne jest abyśmy zwracali uwagę na to, jakim człowiekiem jest dany psychoterapeuta i jakie wartości sobą reprezentuje. Jeśli nie potrafimy tego ocenić, warto skupić się na naszym samopoczuciu w trakcie sesji psychoterapii. Dobra relacja interpersonalna jest jednym z ważniejszych czynników wpływających na sukces w terapii.
Psycholog, psychoterapeuta, czy psychiatra?
Z usług psychologa korzystamy najczęściej, kiedy mamy proste problemy wychowawcze lub chcemy wykonać testy diagnostyczne np. test na dysleksję, test kompetencji zawodowych czy test inteligencji.
Do psychoterapeuty warto się udać, kiedy dotykają nas problemy na tle lękowym (nerwice), nie radzimy sobie ze stresem, mamy problemy w relacjach społecznych, cierpimy na bezsenność lub obniżenie nastroju (depresja) jak również z powodu zaburzeń odżywiania (bulimia, anoreksja). Psychoterapeuta jest odpowiednią osobą do pomocy w przezwyciężeniu kryzysu w związku, czy rozwiązaniu różnego rodzaju problemów rodzinnych i poważniejszych problemów wychowawczych. Psychoterapeuta prowadzi także diagnostykę i później terapię zaburzeń osobowości.
Do psychiatry powinniśmy się zgłosić, kiedy nie mamy możliwości podjęcia psychoterapii lub znajdujemy się w sytuacji, na której zmianę nie mamy wpływu np. śmierć bliskiej osoby i potrzebujemy leków, które pomogą nam przejść trudny okres w życiu. Psychiatra nie prowadzi psychoterapii (chyba, że jest równocześnie psychoterapeutą), tylko farmakoterapię. Farmakoterapia jest często uzupełnieniem psychoterapii. Farmakoterapia jest podstawową metodą leczenia w przypadku chorób psychicznych (np. schizofrenia). W pozostałych przypadkach (np. zaburzenia nastroju, problemy lękowe) farmakoterapia pełni funkcję wspierającą lub interwencyjną.
Marta Mauer-Włodarczak jest właścicielem poradni Sensity.pl, w której prowadzi terapię par i małżeństw, a także konsultacje dotyczące problemów wychowawczych. Czytaj więcej…
Rzadko mi się zdarza by przeczytać tak rzetelny artykuł, który przedstawia temat w sposób bardzo przystępny. Jasno wyjaśnione zagadnienie. Dziękuję.
Dziękuję za miłe słowa. Pozdrawiam serdecznie!
Co za bzdury… Ustawa o zawodzie psychologa jasno mówi, że psycholog ma uprawnienia do prowadzenia psychoterapii. Co więcej, jak bardzo nierzetelne są źródła autorki – kim trzeba być, żeby pisać o czymś, o czym nie ma się pojęcia – studia psychologiczne są WYŁĄCZNIE jednolite, magisterskie, pięcioletnie.
Odpowiem krótko.
1. Ustawa o zawodzie psychologa została uchwalona w 2001r i po długim vacatio legis weszła w życie w 2006 r., ale tylko w teorii. Jest to ustawa martwa z powodu braku istnienia jednostek samorządowych, które miały dopiero wdrożyć w życie zapisy tej ustawy a później nadzorować pracę psychologów. Brak ustawy o zawodzie psychologa i konsekwencje jakie się z tym wiążą są szczegółowo omawiane w większości szkół psychoterapii w Polsce.
Zacytuję wycinek z dłuższego opracowania powyższego tematu autorstwa Kancelarii BS Group: “[…] na chwilę obecną mamy sytuację, w której tysiące psychologów wykonuje swoje czynności bez prawa do wykonywania zawodu. Samorząd, który miał dbać o najwyższe standardy zawodu nie funkcjonuje i o te standardy nie dba.”
2. Proszę zapoznać się z ofertą wyższych uczelni. W większości krajów europejskich studia psychologiczne są dwustopniowe, również w Polsce na uczelniach m.in. w Warszawie i Radomiu można odbyć 3 letnie studia licencjackie, choć rzeczywiście większość uczelni proponuje jednolite 5 letnie studia.
Pozdrawiam,
mgr psychologii, Marta Mauer- Włodarczak