Zmagam się z obżarstwem i wymiotami. Co mam robić?
Od dłuższego czasu zmagam się z ciągłym obżarstwem i wymiotami. Zaraz po tym tracę na wadze, ale jestem już tym zmęczona, gdyż mam już silnie zakodowane pójście do toalety po posiłku. Potrafię w towarzystwie nie jeść, ale gdy tylko jestem sama wpycham w siebie co popadnie. Boli mnie już krtań od wymiocin. Co robić? Nikt z rodziny nic nie wie.
Odpowiedź na pytanie
Pani Agnieszko,
problem, który Pani porusza jest poważny i wymaga rozpoczęcia działania, jak najszybciej. Zapoznając się z treścią Pani pytania myślę, że wiele wskazuje na zaburzenia odżywiania, a o tym w sposób zwięzły napiszę poniżej.
Zaburzenia odżywiania – co to takiego?
Zaburzenia odżywiania są poważnymi i nawracającymi zaburzeniami zachowania związanymi z czynnością jedzenia oraz towarzyszącymi im trudnymi myślami i emocjami. Niestety, mogą to być poważne stany zagrażające zarówno zdrowiu, jak i życiu. Wśród najczęstszych zaburzeń odżywiania znajduje się bulimia.
Czym jest bulimia?
Bulimia znana jest także pod nazwą żarłoczność psychiczna, wiąże się z epizodami napadowego objadania się i przeczyszczania żołądka.
W myślach może pojawić treść związana z poczuciem braku kontroli nad jedzeniem, w emocjach – poczucie winy.
Wśród objawów bulimii są:
- obrzęk węzłów chłonnych na szyi,
- ból gardła,
- zgaga,
- próchnica,
- bóle żołądka,
- odwodnienie.
Gdybym widziała Panią w gabinecie, zadałabym dodatkowo pytania: jak wyglądają obecne relacje (rodzina, przyjaciele)? Czy jest Pani w związku? Jak postrzega Pani siebie w kontekście swojej wagi i wyglądu?
Bulimia jest złożonym zaburzeniem, nie ma jednej przyczyny wyjaśniającej dlaczego się rozwija u danej osoby. Wśród przyczyn podawane są genetyka, czynniki biologiczne takie jak zmiany substancji chemicznych w mózgu. Problemy psychologiczne oraz emocjonalne również mogą przyczyniać się do rozwoju bulimii (np. przebyte traumy w dzieciństwie, zaburzony obraz siebie, perfekcjonizm, impulsywność, trudne relacje).
Jak może sobie Pani pomóc?
Pani Agnieszko, pierwszy krok już Pani wykonała, opisując swój problem w pytaniu do psychologa. Natomiast do poradzenia sobie z tym problemem, będą potrzebne kolejne.
Zaburzenia odżywiania zwykle nie ustępują bez leczenia. Osoby z tym problemem potrzebują pomocy medycznej i psychoterapeutycznej, aby wyzdrowieć.
Osoby z bulimią są leczone głównie terapią poznawczo-behawioralną oraz farmakologią, w tym mogą być stosowane leki przeciwdepresyjne, które mają na celu zmniejszenie łaknienia oraz napadów objadania się.
Terapia poznawczo-behawioralna z kolei pomaga rozpoznać wzorce i zachowania żywieniowe, identyfikować zniekształcenia w myśleniu dotyczące własnej wagi oraz wyglądu.
Mocno zachęcam Panią do umówienia się na konsultację z psychoterapeutą poznawczo-behawioralnym, który pomoże Pani dobrać odpowiednie leczenie i zmniejszyć Pani cierpienie.
Dodaj komentarz
Chcesz się przyłączyć do dyskusji?Feel free to contribute!