Nadmierna odpowiedzialność za całą rodzinę. Co robić?
Witam, mam 33 lata, syna i męża. Wychowałam się w rodzinie, w której ojciec nadużywał alkoholu. Zaś mama całe życie walczyła z nim o to, żeby był “normalny”. Od pewnego czasu, mimo że jestem po terapii dla DDA odczuwam odpowiedzialność za moją rodzinę – za babcię, mamę i siostrę (mieszkają obok siebie). Choć mieszkam od nich 15 km, codziennie jestem z nimi w stałym kontakcie. Martwię się, wydzwaniam – czy wszystko w porządku lub czy nie popadły w konflikt. Mam już tego dość. Bo niestety zaniedbuję swoją rodzinę, ciągle myśląc o nich. Od paru miesięcy leczę się na depresję.
Szanowna Pani,
nadodpowiedzialność i nadkontrola są charakterystyczne dla osób, które dorastały w warunkach, gdzie przynajmniej jedno z opiekunów czy rodziców nadużywało alkoholu.
Praca terapeutyczna z tytułu DDA z pewnością zwiększyła Pani świadomość i dała nowe spojrzenie na własne dzieciństwo. Jak również pozwoliła zrozumieć, jak doświadczenia z tego okresu wpłynęły na rozumienie siebie, świata oraz podejmowane decyzje.
Niezbędne jest jednak, aby doświadczyła Pani tego co nowe, zdrowe i korzystne dla Pani w życiu. To dobrze, że “ma Pani dość”. Warto zadbać o swoje zdrowie i własną rodzinę. Depresja i zaniedbania wobec najbliższych to ważne sygnały, które należy czytać jako konieczność zmiany własnego funkcjonowania. Utrzymywanie starych schematów będzie wzmacniać negatywne konsekwencje w Pani życiu.
Wspomina Pani również o depresji. Zatem pomoc psychoterapeutyczna w połączeniu z farmakoterapią może przynieść najbardziej pożądane efekty.
Warto pamiętać, że terapia DDA jest skierowana do osób, które dorastały w domu, gdzie jedno z rodziców, czy opiekunów nadużywało alkohol. Na skutek dorastania w domu alkoholowym osoby te (określane mianem dorosłych dzieci alkoholików – skrót DDA) borykają się w swoim dorosłym życiu z rozmaitymi problemami emocjonalnymi oraz trudnościami w relacjach z innymi ludźmi (syndrom DDA).
Syndrom DDA nie jest chorobą, a zespołem nabytych cech, które w dysfunkcyjnym domu pozwalały na wytworzenie strategii umożliwiających przeżycie. Powyższe okoliczności pretendują do podjęcia terapii z tytułu DDA. W wielu przypadkach, podjęcie terapii DDA jest pierwszym krokiem do akceptacji siebie samego.
Kolejnym krokiem w celu poprawienia jakości własnego życia bywa podjęcie psychoterapii, która pozwoli szerzej przyjrzeć się występującym trudnościom, czy kłopotliwym objawom.
Psychoterapia najczęściej jest definiowana jako metoda leczenia dla wszystkich osób, które zmagają się z różnorodnymi problemami natury psychologicznej. Do psychoterapeuty trafiają osoby z kłopotliwymi zachowaniami, przekonaniami, obsesjami, myślami, trudnościami, czy zaburzeniami. Celem psychoterapii jest usunięcie zaburzeń psychicznych będących źródłem cierpienia pacjenta, a tym samym poprawienie funkcjonowania psychofizycznego pacjenta. Psychoterapia służy poprawie dobrostanu i zdrowia psychicznego.
Dodaj komentarz
Chcesz się przyłączyć do dyskusji?Feel free to contribute!