Jak rozpoznać depresję i poznać fałszywe oznaki?
Coraz częściej słyszy się, że ktoś „ma depresję”. Coraz częściej to sformułowanie używane jest jako potoczne wyjaśnienie różnych trudności czy niechęci. Trzeba jednak pamiętać, że depresja to choroba psychiczna charakteryzująca się bardzo konkretnym zbiorem objawów oraz trwająca określoną ilość czasu (więcej na temat depresji pisaliśmy w artykule “Depresja – czym jest ta choroba i jak ją leczyć?“).
W codzienności, zarówno od ludzi w otoczeniu, jak i od trafiających do gabinetu pacjentów, słyszę, że „mają depresję” czy (bardziej prawidłowo) chorują na depresję. I o ile nie jest to diagnoza lekarza to rzadko zdarza się, żeby tak faktycznie było. Wiele osób niechęć do swojego obecnego życia, a w związku z tym brak energii, nazywa depresją. Inni wyjaśniają nią zanik kontaktów społecznych, a jeszcze inni brak zainteresowań. I choć te wszystkie czynniki mogą stanowić objaw depresji, to ich pojedyncze występowanie absolutnie nie jest wystarczające do jej stwierdzania.
Objawy depresji – kryteria diagnostyczne
Lekarz lub psycholog diagnozujący jakąkolwiek chorobę lub zaburzenie, zobowiązany jest do weryfikacji objawów, które są jasno określone przez Światową Organizację Zdrowia.
W przypadku depresji, medycznymi kryteriami są głównie:
- codzienny depresyjny nastrój;
- spadek zainteresowań i/lub odczuwania przyjemności;
- znaczna zmiana wagi ciała lub zaburzenia łaknienia;
- zaburzenia snu;
- pobudzenie lub zahamowanie psychomotoryczne;
- znaczące zmęczenie i utrata/brak energii;
- zaburzenia poczucia własnej wartości;
- zaburzenia koncentracji uwagi;
- trudności z podejmowaniem decyzji;
- myśli o śmierci, myśli samobójcze, próby samobójcze, plany popełnienia samobójstwa.
Wymienione objawy u osób chorujących na depresję wywołują znaczne cierpienie psychiczne. Utrudniają lub uniemożliwiają funkcjonowanie w społecznym, zawodowym lub innym ważnym obszarze życia danej osoby.
Co zrobić, jeśli towarzyszące objawy mogą oznaczać depresję?
Podstawowym działaniem powinno być udanie się na konsultację do lekarza psychiatry lub psychoterapeuty w celu postawienia diagnozy oraz zweryfikowania stopnia nasilenia trudności oraz towarzyszących mu zagrożeń. Dopiero prawidłowo postawiona diagnoza umożliwia rozpoczęcie procesu leczenia lub zaproponowania innej, właściwej formy pomocy w doświadczanych trudnościach.
Terapia depresji
Podstawową formą pomocy w depresji jest psychoterapia – leczenie depresji, której zadaniem jest zrozumienie przyczyn choroby oraz zmiana sposobu myślenia pacjenta. Psychoterapia służy zatem nie tylko pozbyciu się obecnie przeżywanej depresji, ale też lepszemu rozumieniu siebie. Pomaga w rozpoznawaniu swoich stanów, w zdobyciu odpowiednich umiejętności, które w przyszłości pomogą w samodzielnemu i skuteczniejszemu radzeniu sobie z trudnościami.
Zdarza się również, że psychoterapeuta wskazuje konieczność udania się na konsultacje do lekarza psychiatry. Jest to niezbędne zawsze wtedy, gdy pacjent doświadcza myśli samobójczych, czyli wtedy kiedy realnie zagrożone jest jego życie. Zdarza się zatem, że równocześnie prowadzone jest leczenie farmakologiczne oraz psychoterapia. Połączenie tych dwóch form, według badań, przynosi najszybsze i najtrwalsze efekty.
Przeczytaj koniecznie artykuł na temat tego, jak pomóc osobie chorującej na depresję.
Dodaj komentarz
Chcesz się przyłączyć do dyskusji?Feel free to contribute!